بعد از بُرد تیم ملی، از سه تیم آسان و مساوی کردن با عراق، همه گفتند که کی روش بهترین مربی است، اما توجه نداشتند که تیم ایران مقابل چه تیمی بود.
اما وقتی تیمِ مقابلِ ایران، کمی نسبت به چهار تیم قبل، قوی تر است، ایران در مقابل او شکست می‌خورد، آن هم سه گل، آن هم گل خوردن بیرانوندی که همه از او تعریف می‌کردند، تا آنجایی که گل آخر هم در دقایق پایانی به ثمر رسید.
این ها نتیجه تفکرات غربگرانه ای است که بر سر این ملت آورده است.
تفکری مثل برجام، تفکری مثل صنعت خودروسازی، که باید ملت ایران خود را وابسته به کشور های غربی کند.
تا جایی پیش رفته ایم که حتی شهردار تهران، در زمانی حرف از مدیر خارجی می‌زد، الان هم که این تفکر، در فوتبال ادامه دارد.
پس کی قرار است روی پای خود بایستیم؟
تا کی قرار است تفکر تکیه بر غرب را ادامه دهیم؟
اگر نتیجه گرایی را کنار بزنیم و بیشتر بر فرایند گرایی و مبانی اصولی خودمان تکیه داشتیم، اینچنین بلایی به سر ما نمی آمد.
به راستی بعد از کی روش چی کسی می آید؟
چرا کسی به جای اینکه بر پرورش مربی فکر کند، بیشتر بر پرورش بازیکن فکر می‌کند؟
تا کی منتظر باشیم تا از خارج بیایند، پرچم ما را بالا ببرند؟ البته اگر بتوانند این کار را کنند.
درود خدا بر شهید تهرانی مقدم، که تکیه به نیروی داخلی کرد، و دست اجنبی را بر سر صنعت موشکی ما قطع کرد.
یادی کنیم از یاس که چه خوب ضجه ای زد:
از جومونگی بگم که شده سنبل رشادت
ایران براش شده مثل صندوق تجارت
پس هنرمنده وطن الان کجاست ، نیست ؟
اون تو زیرزمین میخونه ، چون که مجاز نیست.
کجاست صنعت سازان داخلی؟
کجاست مربی داخلی؟
کجاست خودرو داخلی؟
#برجام #صنعت_خودروسازی #شهید_تهرانی_مقدم #خانه_دوست #غربگرا #غرب #کی_روش #نتیجه_گرایی #یاس #شهردار_تهران #تیم_ملی
درباره این سایت