دوست دارم هوایم پاییزی شود اما خوب می‌دانم برای پاییزی شدنم، باید هوای اطراف و اطرافیانم، سرد باشد.
اما داستان تلخ ماجرا اینجاست؛
نگاه سرد و بی رحمانه انسان های اطرافم، مرا زرد تر از آنچه که هست نشان می‌دهد تا در نهایت قصه بهار عشق را با ریختن تک تک برگ هایم به پایان ببرم و صدای خش خش خاطراتم به زیر پای عابران با دستان رفتگری خسته از بین برود.
آری.!
پاییزی شدن یعنی عریان شدن از تمام هر چیزی که به تو تعلق داشت.
پاییزی شدن یعنی تنها شدن.
شاید تنها شدن فرصتی باشد تا دوباره بهار را به دیگران هدیه دهم.
پ ن: عکس زیر خودم از حیاط حوزه گرفتم.
درباره این سایت